کد مطلب:107134 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:143

[صفحه 774]

(فرزند آدم را چه به فخرفروشی كه آغازش آب گندیده و آخرش مردار است، نه روزی خود را می دهد، و نه مرگ را از خود دور می راند). امام (ع) از جمع بین انسان و افتخار، به صورت تعجب پرسیده است، و به عدم مناسبت بین آنها وسیله ی قیاس مضمری اشاره كرده است كه مقدمه ی صغرای آن، جمله ی اوله... است، و كبرای مقدر آن چنین است: و هر كه چنین باشد، هیچ مناسبتی میان او و فخرفروشی نیست. بعضی كلمه ی فخر را منصوب به صورت مفعول معه روایت كرده اند.

صفحه 774.